Zaburzenia odżywiania-anoreksja, bulimia

Anoreksja i bulimia należą do najczęściej występujących zaburzeń odżywiania. Choć większość chorych to młode kobiety, na zaburzenia te cierpi coraz większa ilość mężczyzn. Pomimo licznych kampanii społecznych, mających na celu uświadomienie czym może grozić nadmierne odchudzanie i obsesja na punkcie szczupłej sylwetki, z roku na rok coraz więcej osób boryka się z tym trudnym i niebezpiecznym problemem.

 Przyczyny zaburzeń

Chociaż istnieją pewne fizjologiczne czynniki, dające większe predyspozycje do tego typu chorób, np. zaburzenie ośrodka sytości w mózgu, większość przyczyn leży w naszej psychice. Zarówno w anoreksji, jak i w bulimii osoby chore obierają sobie za cel zdobycie wymarzonej, szczupłej sylwetki. Przyczyną bywa presja środowiska, w jakim przyszło nam żyć – chcąc za wszelką cenę osiągnąć akceptację otoczenia staramy się naśladować wyidealizowane wzorce z mediów i wybiegów dla modelek. Czasem nie jedzenie jest rodzajem buntu, czy też sposobem odreagowania w przypadku trudnych, czasem traumatycznych przeżyć. Na anoreksję nierzadko zapadają ambitne, dziewczęta z dobrych domów, które chcą zwrócić na siebie uwagę, lub dążą do uzyskania perfekcyjnej kontroli nad własnym ciałem. Z kolei napady obżarstwa, pojawiające się w przebiegu bulimii mogą spowodowane być jednorazowym stresem, niepowodzeniem, gniewem, uczuciem smutku.

Objawy

 Należy pamiętać, że nie dotyczy tylko osób chudych, ale także tych, które mają normalną masę ciała, a nie akceptują jej i zaczynają obsesyjne odchudzanie. Osoby z tym zaburzeniem cały czas są przekonane o tym, że są zbyt grube, nawet gdy ich ciało jest już całkowicie wychudzone. Objawy anoreksji to zbyt niska masa ciała, sucha, zniszczona skóra, wypadające włosy, łamliwe paznokcie, osłabienie i wyniszczenie ciała, zapadnięte policzki i podkrążone oczy. Osoba taka będzie się za wszelką cenę starała ukryć chorobę. Często towarzyszyć symptomom zewnętrznym będzie ogromne zainteresowanie np. przygotowywaniem jedzenia dla innych, częste wykonywanie ćwiczeń fizycznych, liczenie kalorii itp. Objawy bulimii są nieco inne: nie ma aż tak ogromnego spadku wagi, ponieważ osoby chore najpierw objadają się, a następnie starają się pozbyć kalorii wywołując wymioty, zażywając środki przeczyszczające lub obsesyjnie ćwicząc. Skutkuje to różnymi zaburzeniami układu pokarmowego, związanymi z nadużywaniem leków przeczyszczających i wymiotami. Są to m.in. wzdęcia, zaburzenia pracy jelit, biegunki, mdłości. Dochodzi też do zachwiania równowagi biochemicznej organizmu. Psychiczne skutki także są dokuczliwe – osoba chora na bulimię odczuwa wstyd i upokorzenie, ma uczucie, że jej życie całkiem podporządkowane jest jedzeniu, dominuje poczucie braku kontroli nad własnym ciałem, a nawet życiem. Anoreksji i bulimii często towarzyszyć może depresja.

Leczenie

Podstawą leczenia zaburzeń odżywiani jest terapia pod opieką profesjonalnego psychoterapeuty. Istnieją też specjalne ośrodki zajmujące się leczeniem tego typu schorzeń. Bardzo ważne jest wsparcie rodziny i bliskich oraz ich akceptacja. Dodatkowo stosuje się również różne leki oddziałujące na uczucie sytości, a także dąży się do odzyskania równowagi organizmu, prawidłowego metabolizmu i uzupełnienia niezbędnych mikro i makro elementów. Najważniejsze jest przekonanie samej chorej do leczenia.